Van bier en busry

Ek het nog altyd baie van speletjies gehou. Rummy, poker, 30 seconds, mafia.....ek het selfs al tot op vlak 36 gegaan met Jenga en Monopoly klaargemaak. Maar om vir 2 weke aaneen Charades te speel is geen grap nie. So ek't besluit om myself in te skryf vir 'n Portugees klas. Ek't laas Donderdag begin en ons is 5 in die klas. 'n Russiese professor, 'n Japanese skrywer, 'n Chinese besigheidsvrou, 'n Duitse programmeerder en ek. As ons die Braziliaanse onderwyser insluit kort ons net 'n Indiese telefoonoperateur om al die BRICS lande te verteenwoordig. Niemand van hulle kan my naam uitspreek nie, so ek het die bynaam Kaká gekry (dis blykbaar oor ek baie soos die Brasiliaanse sokkerster lyk, niks te doen met hoe ek Portugees praat nie).

Uitsig vanaf Christo Redentor

Kamer lessenaar - als wat lekker is

Verlede Vrydag het ek my eerste Braziliaanse partytjie bygewoon. En wat 'n fees was dit nie - die Cariocas (oftewel Rio de Janeiraners) ken van partytjie hou. Omdat niemand op kampus bly nie en almal afhanklik is van busse (wat 23:00 ophou ry), maak die partytjies lekker vroeg klaar. So jy's voor twaalf in die bed en reg om 7h die volgende oggend op die strand te wees. Die bier hier is nie juis veel om oor huistoe te skryf nie (alhoewel ek nou maar gaan), maar dis ten minste relatief goedkoop en klaarblyklik slegte smaak om enigiets kleiner as 'n quart te koop.
Ek het laasweek by my flat ingetrek. Of dis eerder 'n kamer. Dis in 'n outydse herehuis met 19 kamers waarvan hulle 15 uithuur, meestal aan buitelanders. Hier's ook 'n ander Suid-Afrikaner, maar hom moet ek nog ontmoet. Hy't minstens al vir almal leer 'braai' sê eerder as 'BBQ'. En dis belangrik, want dit gebeur elke donderdag. Die huishulp (ek kan nie sy naam sê nie so ek noem hom maar Eddie) was eenkeer 'n week my wasgoed en maak elke oggend vir my koffie. So ek voel heel tuis.

Die pad op Christo Redentor toe

Ek het Saterdag saam paar mense in die huis tot by Christo Redentor gestap. Dis nou die Christusbeeld. In my lewe het ek nog nooit so lank aan so kort afstand gestap nie. Maar ons het deurgedruk en 5 ure later was ons bo. Daar's allerhande apies en eekhoring tipe goed in die bome oppad op. Die beeld is bitter groot en daar's selfs 'n klein kerkie in die voete, met plek vir so 9 of 10 mense. Maar die beste ding van daar bo wees die hoeveelheid toeriste wat met arms wyd oop staan en poseer vir foto's. Die uitsig vanaf daar bo is ongelooflik en ek't reeds 'n paar berge geidentifiseer wat geklim gaan word.
Laasweek het ek die universiteits kafeteria ontdek. En wat 'n vonds was dit nie! Vir R$2 (net onder R9) kry jy 'n bord met rys en boonjies (die stapelkos hier), groente en een of ander vleis, 'n bakkie slaai, 'n bakkie vrugte en 'n sappie. So dis waar ek middagetes en aandetes uithang. Dis sover my heel gunsteling plek in die stad. Verder het ek het ook die Acai bessie ontdek. Dis 'n bessie wat net in die Amasone voorkom wat hulle 'n tipe van slushy/roomys/sap ding van maak. En dis propvol vitamines en proteine. Mens sien gereeld  bodybuilders op die strand-gyms besig om die goed te eet. So ek laai hulle in...

Ek en Christo Redentor

Wat minder fantasties is is die pad universiteit toe en terug. Ek moet metro en bus ry om daar uit te kom en dit neem so uur en 'n half om soontoe te gaan en gewoonlik twee ure terug. Die son sak ook relatief vroeg so en sien maar min van hom in die week. My roetine bestaan uit 6h30 opstaan, 9h inval by die lab, 10h30 middagete (dis luuks, kannie glo ekt nog nooit voorheen dit so vroeg gedoen nie), en dan is dit die lang middagskof tot 18h.

Sover is elke dag in die Cidade Maravilhosa 'n avontuur op een of ander manier. Daar's nuwe woorde, kos, mense, strande, berge...en natuurlik ook nuwe oomblikke waar ek my naam gat maak. Dit het my twee weke se busry en heelwat vreemde kyke gekos om agter te kom die toutjie bo die paal waaraan mens vashou in die bus (waarmee ek nog heeltyd so lekker speel) , die alarmpie laat afgaan wat die bus laat stop. Ek het ook agtergekom hoekom dit vir my voel daar's baie oumense in die stad. Die ry in die supermark vir mense met minder as tien items is toe al die tyd eintlik vir gestremdes en pensioenarisse...